Πρωινός καφές Κυριακής με πολύ αγάπη!

Δια χειρός Μάριον!

Δυστυχώς η ζωή δεν είναι ένα παραμύθι. Όσο και να λατρεύω τα παλάτια, το glitterκαι τα ροζ σύννεφα, η καθημερινότητα με προσγειώνει ανώμαλα σε κάτι που μοιάζει  πολύ περισσότερο με ξεχαρβαλωμένο στρώμα κρεβατιού. Άγχη, υποχρεώσεις, χρονοδιαγράμματα, απογοητεύσεις, γρήγορο φαγητό, κακή ποιότητα ζωής, λάθος άνθρωποι και επιλογές, είναι μόνο μερικά από τα αίτια που μου έρχονται έτσι πρόχειρα στο μυαλό και μπορούν με πολύ συνοπτικές διαδικασίες να σπάσουν τη φούσκα στην οποία θα θελε να ζει κάθε σύγχρονη πριγκίπισσα της πόλης. Επειδή όμως, όλες αυτές οι μεταφορικές εικόνες απέχουν πολύ από την αλήθεια, ας εξηγήσω πιο ξεκάθαρα.

Όταν, λοιπόν, στα καλά καθούμενα ανοίξει το  κουτί της Πανδώρας, και νιώθεις ότι σ’ έχουν βρει όλα τα κακά του κόσμου, έρχεται μια μέρα που κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και δε βλέπεις πια εσένα. Κοντολογίς, το 2016 ήταν μια πολύ κακή χρονιά, από την οποία δεν βγήκε σχεδόν κανείς μας αλώβητος. Όλη μου τη ζωή, είχα ένα καθαρό πρόσωπο, το οποίο εμφάνιζε  δύο με τρία σπυράκια, εκείνες  τις δύσκολες μέρες  του μήνα. Το ’16, μαζί με όλα τα δεινά του σύμπαντος, με βρήκε και ένα συναρπαστικό ξέσπασμα ακμής. Πρώτη μου κίνηση; Πανικός και καμία ψυχραιμία. Φυσικά δοκίμασα να σπάσω κάθε πόρο και να εξαφανίσω το πρόβλημα από τη ρίζα του με γιατροσόφια και συμβουλές για κρέμες που είχαν σώσει τις  φίλες μου, αλλά ξυπνούσα κάθε μέρα και χειρότερα. 

Με κοίταζα στον καθρέφτη, έκλαιγα και η κακή μου ψυχολογία τα  έκανε όλα χειρότερα. Ξέρεις αυτό που λένε «όμορφη από μέσα  προς τα έξω»; Σκέψου ακριβώς το αντίθετο και φαντάσου όλη τη μαυρίλα της διάθεσής μου να μεταφράζεται σε σπυριά στο πρόσωπό μου. Δεν  υπερβάλλω, υπάρχουν και οι εικόνες για να με επιβεβαιώσουν. 

Αφού απέρριψα αρκετές προτάσεις δερματολόγων για να πάρω τα γνωστά χάπια που εξολοθρεύουν το κακό, ζήτησα τη βοήθεια της Ειρήνης και της  Γεωργίας. Το Assai το γνώρισα λόγω της δουλειάς μου, αφού ως δημοσιογράφος είχα χρησιμοποιήσει αρκετές φορές τις υπηρεσίες τους για ορισμένα άρθρα  στο  site που εργαζόμουν.

Μου μίλησαν για μια θεραπεία, η οποία δεν ήταν ούτε απλή, ούτε φθηνή, ούτε ανώδυνη, αλλά θα μπορούσε να μου χαρίσει πίσω το καθαρό μου πρόσωπο χωρίς να χρειαστεί να επιβαρύνω τον οργανισμό μου με χάπια. Ήταν ένας  δύσκολος μήνας, με το TCA να νιώθω ότι μου καίει  το πρόσωπο και  το φιλμ που δημιουργήθηκε στην επιδερμίδα μου να δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την εικόνα που έβλεπα στον καθρέφτη. 

Πονούσα, έβαζα  τις κρέμες μου και έστελνα selfies στην Ειρήνη γκρινιάζοντας για την έξαρση της ακμής, για την οποία και με είχε προειδοποιήσει. «Υπομονή κοριτσάκι μου, θα καθαρίσει», μου έλεγε, και δεν είχα και άλλη επιλογή. Ο μήνας της θεραπείας πέρασε και μετρούσα αντίστροφα, καθώς το πρόσωπό μου καθάριζε και τα σπυράκια μειώνονταν αισθητά. Σιγά σιγά σταμάτησα να φοράω το foundation που έκρυβε το τοπίο του τρόμου και επανήλθα στο no makeup make up, με νέο, πεντακάθαρο καμβά. 

Δεν ήταν όμως μόνο το πρόσωπό μου το οποίο εμπιστεύθηκα στα μαγικά χέρια των επαγγελματιών του Assai. Κάθε φορά που κάποιο κόμπλεξ για την όποια ατέλειά μου, ερχόταν στην επιφάνεια, η Ειρήνη και η Γεωργία φρόντιζαν να με βοηθήσουν να το εξαλείψω. Στην αρχή, φυσικά, πάντα μου λένε ότι τα πράγματα δεν  είναι στον βαθμό της τραγωδίας που τα παρουσιάζω ή τα βλέπω, και στη συνέχεια με ξαπλώνουν σε ένα κρεβάτι, με αλείφουν με κρέμες, μάσκες, μου κάνουν cavitation, λεμφικά μασάζ, ενυδατικές θεραπείες, λιπόλυση, απολέπιση ή ό,τι άλλο κρίνουν πώς χρειάζεται το σώμα μου από το τεράστιο μενού των θεραπειών που εφαρμόζουν στους πελάτες τους. 

Πρέπει να έχω δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα που συναποτελούν και ολοκληρώνουν τη μαγεία  που κρύβεται πίσω από τη γυάλινη πόρτα του Assai. Δεν εμπιστεύομαι –εννοείται- κανέναν άλλον να αγγίξει το πρόσωπό μου, ενώ έχω εμπειρία νομίζω από κάθε τι αδυνατιστικό, λιπογλυπτικό και αντικυτταριτιδικό μπορείς να βρεις στο site – ή assite όπως το λέω εγώ (σ.σ.  ρωτήστε με ό,τι θέλετε, λέω μόνο αλήθειες). 

Μπορεί να ακούγεται σαν πολυτέλεια, αλλά το  να φροντίζεις εσένα, δεν ήταν ποτέ άλλοτε τόσο σημαντικό και απαραίτητο. Όταν όλα δείχνουν ετοιμόρροπα και αμφίβολα, μπορείς να είσαι σίγουρη ότι ένα καθαρό πρόσωπο και ένα υγιές κορμί, θα σε βοηθήσουν να ανακτήσεις τις δυνάμεις σου και την αυτοπεποίθησή σου και να κερδίσεις όποια μάχη χρειαστεί. Ένα assai freak, λοιπόν, είναι σύμφωνα  με τον ορισμό που μόλις εμπνεύστηκα, κάθε γυναίκα (άντε εντάξει μπορεί να είναι και άντρας), που ξαποσταίνει στην οδό Μυκηνών 3 κάθε τόσο, προκειμένου να ανασυνταχθεί και να ανακτήσει τις δυνάμεις της για την επόμενη μέρα, όσο απαιτητική κι αν προβλέπεται αυτή. Εκεί ξέρουν πώς να σε αναζωογονήσουν μέσα-έξω και παραδόξως μπορούν να σε ψυχολογήσουν από την πρώτη φορά  που περνάς το κατώφλι τους. 

Νομίζω ότι  ο λόγος  που τελικά κάνει μια γυναίκα να επιστρέφει  ξανά και ξανά στο Assai, δεν είναι μόνο το ότι βλέπει το αποτέλεσμα στο πρόσωπο  και το σώμα της, αλλά ότι εκεί  ξαναπιστεύουμε για λίγο στο παραμύθι. Γινόμαστε πριγκίπισσες και εμφανίζονται δύο καλές νεράιδες, διατεθειμένες και ικανές να πραγματοποιήσουν κάθε μας επιθυμία και να μας υπενθυμίσουν πόσο ανάγκη έχουμε να μας φροντίζουν πού και πού. Δεν έχω κάποιον λόγο να γράψω αυτό το κείμενο, πέρα από την αγάπη μου για τα κορίτσια που μου ξαναέδωσαν πίσω τον εαυτό μου και ξέρω ότι είναι εκεί για να με βοηθήσουν να με βρω, όποτε νιώθω ότι με χάνω.